...

Kerstviering van en met de leerlingen

Deze week stond in het teken van de kerstfeestvieringen. Ik  schreef vorige week dat wij niet zo gek zijn op het kerstfeestvieren in het algemeen en zeker niet met alle poespas erom heen die afleidt van de aanleiding tot een feest. Niettemin hebben we wel kunnen genieten van de kinderen die zo hun best hadden gedaan om een mooi drama stuk neer te zetten. Daarbij gaan de complimenten in de eerste plaats naar Beulah, die inmiddels bij jullie ook bekend is als onze altijd enthousiaste, creatieve geest hier op de basis. Ook al is ze niet opgeleid tot wat dan ook in het onderwijs, ik bedoel met een papiertje of zo, zij is gewoon een talent en schijnbaar onvermoeibaar. De kinderen, niet alleen haar eigen vier, zijn allemaal maar wat gek op haar. Want een strenge juf is zij zeker niet, bij haar gaat alles gepaard met humor en gelach en gezelligheid en ze krijgt geweldig veel voor elkaar.
Zoals op de foto’s te zien is, heeft ze zowel de jongste kinderen een aantal kerstliedjes op de blokfluit laten instuderen en ten gehore doen brengen, als ook de wat oudere kinderen maandenlang laten oefenen op een dramastuk dat het evangelie in een notendop presenteerde vanaf de Schepping tot aan de geboorte van Jezus Christus . Af en toe begeleid door koor- en solozang van de oudste meisjes en jongens!

.
Kerstfeest!
Links MAP 2 die al maanden op de blokfluit (probeert) te spelen. De inzet was ontroerend. (Sinco betwijfelt of de blokfluit een geschikt instrument is om leerlingen liefde voor muziek bij te brengen). Rechts en onder het koor van MAP 4 en 5.

Juist door de eenvoud en de amateuristische inslag was het indrukwekkend. Bij mij komen niet snel tranen, maar bij het zien en beleven van dit schouwspel van alle leerlingen, werd ik tot diep in mijn ziel geroerd. Als vanzelf welde een gebed in mij op: “Heer, wat zal er van deze kinderen worden? Houd ze vast, heel dicht bij U!” Ze stonden daar zo onbevangen en vol overgave te zingen en speelden ze de Bijbelwoorden voor. Het was zo uniek! Als je dan bedenkt in welke wereld we leven. Hier op deze zendingsbasis is het betrekkelijk vredig en veilig. De kinderen beseffen nauwelijks dat er een vijandige wereld is, en met name de vijandschap tegen het Kruis van de Heer Jezus Christus. Vroeg of laat zullen ze moeten wonen en studeren in het thuisland van hun ouders, vaak zonder hun ouders in de buurt.
En als je dan zo’n 16 jarig Papua-meisje ziet, verkleed in een witte jurk, met een mooie zachte versiering, afstekend tegen haar mooie donkere huid, terwijl ze bescheiden en met schroom “God” uitbeeldde, de Schepping nabootste met bewegingen, enz. dan moet je gemoed wel volschieten:

..

Dit meisje vertegenwoordigt de velen, die nog zo in de duisternis leven, maar toch eens het Licht zullen zien!

Boven: De deuren van de ark worden gesloten. In de ark was iedereen veilig!
Onder: Lofzang van herders en wijzen... het kan allemaal in een kerstuitvoering!

..
Zomaar wat mooie plaatjes van al die prachtige kinderen!

..

.

Temidden van de kerstdrukte, de laatste toetsen, het afsluiten van de lessen, het klaarmaken van de rapporten enz. is het kerstnummer van onze schoolkrant "Malango Minute" nummer 9 uitgegeven. Bekijk het pdf formaat. Hoe zat het met de wijzen? De achtergrond van de kerstboom? De geboortedatum van Jezus? en andere zaken.

Kerstmaaltijden voor de “wokmerri’s” en “wokmannen”

De volgende dag was er een kerstmaaltijd voor de wokmerri’s, de vrouwen  die bij ons werken. Aan alle zendelingenvrouwen was gevraagd lekker eten klaar te maken. Enkele dames hadden de zaal gezellig aangekleed en tafels gedekt. Toen het tijd was, allerlei lekkere gerechten klaarstonden en iedereen aanwezig was, werd de maaltijd met gebed geopend door een van de Papua vrouwen die al tot geloof is gekomen. .Een van de vrouwen die hier al heel lang werkt, gaf haar getuigenis. Ik heb het helaas niet helemaal kunnen volgen, maar ik begreep dat er een lange weg was afgelegd, zowel van degenen die haar vertelden over de liefde van God, als van haar zelf om tot verstaan te komen.
Prijs God voor Zijn geweldige daden! De dames lieten het eten zich goed smaken en alles wat over was werd in bakjes gedaan, zodat ze ook nog wat mee konden nemen voor thuis. Na afloop werd er nog gevolleybald. Zelf deed ik daar niet aan mee, dat doe ik trouwens nooit. Mijn sport is zwemmen, ook al heb ik dat in geen maanden gedaan helaas.
Vrijdag was de kerstmaaltijd voor de mannen.

Het kerstfeest voor de wokmeri's:

.
Links: Roelie met Judith (l) en Meri (r)
Rechts: Tineke met Meri, Deline en Judith

.
Na afloop van het wokmeri kerstfeest: een volleybaltoernooi voor de dames.
Strompelend naar huis want de inzet was 200% maar de routine al jaren weg!

Het mannen (wokmen) kerstfeest

.
Hier kijken ze naar een mooi kerstfilm van een waargebeurd verhaal tijdens het Ardennenoffensief (Silent night!).

Onder: Het werk (anderen) ging gewoon door.
Diesel tanken voor de generator en de busjes.

.
en.... de laatste hand wordt gelegd aan de vloer van het multi purpose gebouw.

Het is weer regentijd. Elke dag een flinke bui. De kinderen vinden het prachtig bij 32 graden celsius... heerlijk afkoelen in een emmer water!

Vakantie

Ook was het vrijdag de laatste schooldag. Dat betekent dat Sinco weer een periode van lesgeven heeft afgesloten en kan uitrusten en genieten van een paar weken rustig aan doen. Zelf heb ik het grootste deel van de  week in de lappenmand gelegen met een fikse verkoudheid/lichte griep. Gelukkig kon ik toch bij de bovenbeschreven activiteiten zijn, die ik niet graag had gemist.

.
De laatste dagen voor de kerstvakantie. De meiden hebben de jongens een "cadeau" gegeven: allemaal apart een broek van vele maten te groot.
Wat zou daar achter zitten?

In elk geval een hoop lol als je met meer dan 1 persoon in een broekspijp past. Gelukkig kan je hier op school nog gewoon plezier hebben!

.

Vaak is er ook een pijnlijk afscheid. Hier gaat Robert weg: eerst terug in de stam, dan op verlof. Sommigen zien elkaar misschien nooit meer terug. Afscheid nemen komt bij deze zendingskinderen zoveel voor en is steeds weer pijnlijk. Hier brengen we Robert met elkaar weg naar het vliegveld.

vlnr: Robert, Andrew, Tristan en Sinco .

.
Het houtsnijwerk links is door Andrew speciaal voor Sinco gemaakt. Prachtig. De leerlingen waarderen de lessen erg. Dat is zo bemoedigend. Van Map 4 kreeg Sinco het rechtse kerstcadeau als bedankje voor de lessen. Dat zouden ze op landbouwscholen in Nederland ook eens moeten doen! :)

Je komt hier van alles tegen. Hoe vinden jullie deze spierwitte spin? (< 1 cm). Deze zat naast onze keukendeur op een plant. Prachtig he?

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!